Net voordat je vertrekt vul je snel je waterfles.
Nog even een laatste blik in de spiegel. Ook al ligt de focus niet op je buitenkant, toch voel je je licht gespannen.

Voordat je de auto start, tik je de link aan op Google maps.
Een rustige plek in de natuur die ik vooraf met je deelde.
Onderweg luister je een podcast.
Of zing je mee met je favoriete songs.

Je komt aan op een nagenoeg verlaten parkeerplaats.
Even verderop staat een oud grijs Toyotaatje.
In de volksmond ook wel ‘koekblik’ genoemd.

We groeten elkaar.
Nog een snelle check of we niets belangrijks in de auto laten liggen.

De eerste stappen voelen onwennig.
Op de vraag hoe je er nu bijloopt, vertel je over je ochtend.
Die rommelig verliep.
De kinderen die je aandacht vroegen.
Of de hond die je nog even uitliet.
Je vertelt dat je toch nog van kleding wisselde.
En in de haast alsnog je waterfles vergat.

Middenin de natuur starten we de sessie.
Je hoort de vogels fluiten.
De wind suist zacht door de toppen van de bomen.

Wellicht doen we eerst een schrijfoefening.
Het is even wennen om minutenlang met pen en papier te schrijven.
Je hand wordt moe.
Al blijven de woorden stromen.

Het kan ook zijn dat je eerst een ijkpunt zoekt.
Een element uit de natuur dat symbool staat voor het verlangen wat er is.
Je voelt hoe het om op de plek te staan waar je nu bent.
Je deelt de overtuigingen die je hebt.
De belemmeringen die er zijn.

Ergens tussendoor lunchen we op een omgevallen boomstam.
Of eten we chocolade en aardbeien.
Over en weer wordt er een grap gemaakt.
Over je eigen ongemak of het ondernemerschap.

Niet veel later sta je voor mijn lens.
Misschien draaien we je lievelingsmuziek.
Of deel ik een mooie tekst met je.
Het gebeurt. Het ontstaat. Er wordt iets geraakt.

We sluiten af.
Wellicht met een inzichtkaart.
Of een duik in het water.

Vanaf de parkeerplaats nog een laatste zwaai.
Op de terugweg blijft de radio uit.
Want de ochtend gonst nog na.

Wordt dit ook jouw verhaal?
Laten we bellen om te ontdekken of we een match zijn.