Enthousiast vertel ik haar over mijn vernieuwde aanbod.
Hoe tof ik het vind om nog meer de diepte in te gaan met mijn klanten.
Dat foto’s voor mij veel meer onderdeel zijn van de reis naar binnen ipv dat ze het eindresultaat zijn. En dat mijn talent om te observeren en door te vragen nu veel beter tot zijn recht komt.
“Ik heb nu een andere rol” zeg ik
“En dat is soms nog wel wennen hoor”, voeg ik eraan toe.
En met dat ik dit zeg, besef ik opeens: Ik heb geen andere rol.
Ik ben hier niet om te acteren.
Het enige wat ik doe, is meer van mezelf laten zien.
Ik heb een diepere laag in mezelf opgezocht.
En heel eerlijk.
Hoe meer ik dat doe, hoe meer vervulling ik voel.
Ook al is het soms eng en kom ik overtuigingen over mezelf tegen.
‘Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn’,
Het bekende gedicht van Marianne Williamson omschrijft hoe bang we kunnen zijn voor ons eigen licht. Maar ook dat we de wereld geen dienst bewijzen door ons onbelangrijk voor te doen.
We zijn hier niet om een rol te spelen.
We zijn hier om écht te zijn.
En weet je wat zo verademend is?
Je hoeft niet eerst van alles te doen, om iemand te kunnen zijn.
Je hoeft geen grootste rol te spelen.
Jij bent er al, in het hier en nu.
Inclusief al je talent.
Je briljante brein, je creativiteit of je fijngevoeligheid.
Zodra jij daar meer ruimte voor vrij maakt.
Van daaruit handelt en keuzes maakt.
Dan neem jij je werkelijke positie in zoals het bedoeld is.
Van binnenuit.
