Ik worstelde met mijn zachtheid. De kracht van mijn zachtheid voelde nog niet geaccepteerd. De dag op de heide was een intensief, maar ook prachtig proces. De stromende regen, de vennetjes, het maken van foto’s, de schrijfoefeningen en de zon die zelfs nog doorbrak. Op het einde van de ochtend stond daar opeens de schaapskudde. Heel voorzichtig liep ik naar dat ene schaap dat zo rustig bleef staan. Ik voelde de mooie zachte en warme vacht. En toen viel pas echt het kwartje. Ik kon mijn zachtheid als kracht binnenlaten.
